Wednesday, February 29, 2012

Negatives

έλα βγες να σε δούμε, τι κρύβεσαι...

photo courtesy of www.toychronicles.com (site is down)
Το θυμόμουν κάτι σαν προμήνυμα... πότε λοιπόν;
Δεν ξέρω αν το έστειλε σ' εκείνον, όμως εγώ το έλαβα.
Ίσως είπα το έντυσε ο φόβος... ο δικός μου.
Είπα του Ξεχνή, δε με γελάς θα το ψάξω αύριο... αύριο...
Τόψαξα σήμερα... δεν το βρήκα. Το πήρε ο χρόνος,
μπορεί να το μάζεψε κι η ίδια αφού είχε πια στεγνώσει.
Η πάλι θα 'ταν απλά μια δική μου ανάμνηση...
Μια μέρα Ξεχνή θα σκοτώσω κάποιον.
Εσένα, κάποιον απ' τ' αδέλφια σου, η κάποιον άλλο...
όμως όχι για την ώρα... όχι ακόμα...

Ασπίδα

Τάχα ρωτάτε να σας πω
έχω μι' ασπίδα μόνο
δε παίζω θάνατο εγώ
ποτέ μου δε σκοτώνω.

Όσους φονιά μ' ονόμασαν
τους κυνηγά το ψέμα
άστρα...
μα κάποιοι λύκοι χάθηκαν
γιατί μυρίσαν αίμα.

Άλλοι τα "μπαμ" που φώναζαν
χτυπήθηκαν και πάνε
σάμπως τα ζάρια να ‘ριξαν
κι ήρθαν για να με φάνε.

Πίσ' από μπρούντζο σμιλευτό
πίσ' από δέρμα τράγου
κρύβω τα μάτια της Γοργώς
και την καρδιά του μάγου.

Ως να φωνάξω φύγετε
έχουν κοντοζυγώσει
στο βάλτο δράκος πνίγεται
ποιος τάχα να τον σώσει.

Στις ερημιές σαν θα βρεθώ
φωτιά η χαρά κι ανάβει
δε θα σας σύρω στο βυθό
δε θα χαθεί καράβι.

Κι όταν ακούσω "κάψτε τον"
πρώτος το σπίρτ' ανάβω
κοπιάστε αν θέλετε λοιπόν
το σάβανο μου ράβω.

      ------------------ 

φίλη...
Μόνο στη φίλη μου μπροστά
δε στήνω την ασπίδα
γιατ' όπως είμαι μ' αγαπά
έτσι κι εγώ την είδα.

Αντέχει αυτό το βλέμμα μου
το παγωμένο βλέμμα
αντέχει την αλήθεια μου
βρόγχο περνά στο ψέμα.

Κι αν είμαι τάχα ξωτικό
εκείνη δε θ' αρπάξω
χτες με ξεδίψασε νερό
τ' αύριο θα της φυλάξω.

αφίλητος 

δε θα σε πειράξουμε, αλήθεια...

Tuesday, February 28, 2012

Full Moon

Κάθε χρόνο, η σελήνη απομακρύνεται κατά 3,8 εκατοστά από τη Γη.
Υπολογίζεται πως όταν γεννήθηκε φαινόταν περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη απ’ ότι σήμερα.


Κρητιδικό Φεγγάρι

Στον κόσμο τον ασπρόμαυρο
που προσπαθώ να φτάσω
τρομάζω το θεόρατο
Κρητιδικό Φεγγάρι
μέσα στο φως του μια μορφή
θαρρώ θα ξεσκεπάσω
ταξίδι μες στα πέπλα της
γυρεύω να με πάρει.

Μυριάδες σέρνονται στοιχειά
σκιές αγριεμένες
πιότερο τρέμουν για να ζουν
παρά για να σκοτώσουν
μέσα σε μάτια γυάλινα
μας βλέπουν οργισμένες
διπλή οργή που διάλεξαν
θεριά να μεγαλώσουν.

Νύχτα τη νύχτ' ακολουθεί
σε σπήλαια και κοιλάδες
ακούραστα να δρασκελώ
τα χνάρια των αρχόντων
λέξεις με δέρνουν αστραπές
φλεγόμενες λαμπάδες
ορθός τους σέρνω απ' την πνοή
στις άβυσσους των πόντων.

Πέφτ' η ομίχλη σα δροσιά
στης σιγαλιάς τις νότες
και τότε ξέρω θα φανεί
στις πέτρινες καμάρες
σ' επάλξεις πάνω λαξευτές
με πύρινους ιππότες
στης νυχτερίδας τα φτερά
στου κάστρου τις αμπάρες.
http://www.flickr.com/photos/63339095@N05/9972137885/in/photolist-gccPaP-kwXEM-aQgKJD-aQgJyt-aQgK64-aQgKhH-aQgJKX-aQgJkZ-5RdrnE-57cqWw-578ic8-578v5X-57bJDq-57cCXN-joexz-YASpJ-atUdb1-bXo9Ei-ebPANZ-2NFZe8-3fRfk-J7WPY-2NFZg6-eQ2xC8-K64q6-J7WML-4MwvUZ-6MaphD-KX5pP-cUdVAb-cUdVYq-cUdVNo-cUdW8y-cUdZEd-cUdZMA-4TKavC-6GWwG8-9Y1AqT-5fyQgP-c3XTv-89AWr4-6kKihY-4MsVRd-eb9ANk-KWWSQ-cUe12G-cUdZUy-mAM94-9D98mP-5mpU4B-PoPdD

Στον κόσμο τον ασπρόμαυρο
με καρτερά έν' αγρίμι
στα δόντι' αρπάζει την ψευτιά
στα νύχια λέξεις γδέρνει
κι όπως χορεύουν οι σκιές
στου Φεγγαριού τ' ασήμι
πίσ' από τόσο θάνατο
φωτιά κι ανάσα φέρνει.

αφίλητος

...πάει καιρός κι ίσως μ' έχουν ξεχάσει...

Monday, February 27, 2012

Commercial "Burns"


Πάνε χρόνια, πολλά χρόνια που άκουσα το Red, Red Rose
σε μια τηλεοπτική διαφήμιση για ουίσκι.
(όποιος έχει κάποιο link ας το παραθέσει στα σχόλια)
Νευρίασα τότε με τα επικριτικά σχόλια της παρέας.
Το αποτέλεσμα οδηγεί σ' ένα συμπέρασμα:
Τα νεύρα κάνουν καλό!


έτσι γνώρισα τον  Robert Burns...

Το 18ο αιώνα 10.000 μίλια ήταν μάλλον μεγάλη, τεράστια απόσταση. Σήμερα ο μόνος περιορισμός για ένα τέτοιο ταξίδι είναι ίσως το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου.
Πήρα λοιπόν το θάρρος να προσθέσω ένα τετράστιχο. Ρομαντικό; Ακριβώς!

A Red, Red Rose - Burns Original

1.
O, my luve's like a red, red rose,
That's newly sprung in June.
O, my luve's like the melodie,
That's sweetly play'd in tune.

2.
As fair art thou, my bonie lass,
So deep in luve am I,
And I will luve thee still, my Dear,
Till a' the seas gang dry.

3.
Till a' the seas gang dry, my Dear,
And the rocks melt wi' the sun!
O I will luve thee still, my Dear,
While the sands o' life shall run.

4.
And fare thee weel, my only Luve,
And fare thee weel a while!
And I will come again, my Luve,
Tho' it were ten thousand mile!

5. (Add-on)
And fare thee weel, my only Luve,
My sweetheart spare no tear,
And i will be with thee again,
Tho' it were a million year!

Ολοπόρφυρο ρόδο -
Ελεύθερη απόδοση

1.
Η αγάπη μου ολοπόρφυρο
Του Ιούνη ανθίζει ρόδο
Μια μουσική μελωδική
Στον πιο γλυκό της τόνο.

2.
Όσο γλυκιά είσαι κι όμορφη
Βαθειά σ' έχω λατρέψει
Θα σ' αγαπώ παντοτινά
Το κύμα κι αν στερέψει.

3.
Τα βράχια λαβα ως γίνουνε
Κι έρημοι τα πελάγη
Μες στις κλεψύδρες της ζωής
Θα ρέει για Σε η αγάπη.

4.
Αγαπημένη ιδανική
Να ‘σαι καλά όσο λείπω
Κι από της γης τα πέρατα
Για σένα θα γυρίσω.

5.(Προσθήκη)
Αγαπημένη μη σκορπάς
Το δάκρυ σου σταγόνες
Θα 'ρθω να ξανασμίξουμε
Μεσ' από τους αιώνες.

Ο τίτλος της μεταφοράς ίσως δεν αποδίδει την πρόθεση του Burns. 
Με παίδεψε το δεύτερο "red" και πιστεύω ακόμα πως η σημασία του δεν είναι εμφατική... 
Και μην ξεχνάτε, δεν γράφτηκε στην Αγγλική...

Περισσότερος Burns... 

 ...trillion?

Sunday, February 26, 2012

Κάπου μακριά

...μέχρι που μπορεί να φέξει μια αντένα;




Μονάχος του στη σιγαλιά του ποταμού ο ήχος
τις λέξεις ψάχνω τις ουλές που σου ‘χει αφήσει ο τοίχος
γοργόνα δώδεκα φρουρούς που πέτρωσες για μένα
και τ’ άλογά σου στάθηκαν κι αυτά μαρμαρωμένα.


Ψες βράδυ σε περπάτησα και γίνηκα δικός σου
πύργος που σκόρπιζε μακριά εικόνες απ’ το φως σου
χαράματα και χρύσισε στα σύννεφα η αντένα
κι όλα που μου ‘πες χάθηκαν βαθιά λησμονημένα.


Κι αυτά τα λόγια τα βαριά που δεν καταλαβαίνω
χωρίς εσένα δεν τολμώ να μάθω που πηγαίνω
στα τέσσερα μοιράζεσαι κανείς δε σε κερδίζει
κι η σκέψη μου που ορφάνεψε στα βράδια σου γυρίζει.


Μονάχος του στη σιγαλιά του ποταμού ο ήχος
δε θα βρω πως υψώθηκε τ’ ανάμεσα μας τείχος
τ’ όνειρο ποιος να το ‘σβησε πως γίνηκε αυταπάτη
στη Δύση μια χρυσή Θεά μου γύρισε την πλάτη.


 αφίλητος





 μέχρι εκεί που φθάνει ένας μύθος...

Saturday, February 25, 2012

Αφροδίτες...

...βασιλιάδες χλωμούς...

Δεν το ξανάγραψα, όχι...
είναι μια δίνη που σε καταπίνει και σε ξερνάει στην άλλη πλευρά...
έρχεται ξάφνου η Άνοιξη και φεύγει
κι ίσως να ταξιδεύουν κάποιοι σ' άλλους κόσμους
όμως είναι ψέματα πως γυρίζουν πίσω...
ποτέ δε γύρισε κανείς...






Κόρη λυπημένη
σε πηγή λουσμένη
στο νερό που τρέχει
μια καρδιά π' αντέχει
να κοιτάζει στο χτες
μια καρδιά μονάχη
καλαμιά και στάχυ
που μ' αλλάζει εποχές.

Κόρη λυπημένη δε με ξέρεις
στην ποδιά σου μύθους θα μου φέρεις
των αιώνων πάθη
πόλεμους και λάθη
ματωμένους βωμούς
πρόσωπα σε τοίχους
ξεχασμένους ήχους
βασιλιάδες χλωμούς.
ήρθες πάλι νωρίς
σε ζητώ να μου πεις
μέσα σ' έρημο σπίτι
αστεράκι θα μπεις
κόρη εσύ της αυγής...
hija d' Afrodita...

Ο Αυγερινός σε παίρνει πίσω
πριν προλάβω κάτι ν' αγαπήσω
πάλι ξημερώνει
κι η καρδιά κλειδώνει
τις βραδιές που μ' ακούς
μάρμαρα κομμάτια
πέφτουν τα παλάτια
κι ανασαίνω καπνούς.

Σ' ένα χαλασμό που λένε Θήρα
μ' άρπαξ' ένα χέρι και το πήρα
το 'κανα δικό μου
σ' έναν ουρανό μου
και σε πέτρες καυτές
σε μιαν Αφροδίτη
ομορφιάς πλανήτη
ζωντανεύουν σκιές.

Γύρω μου βουίζ' η πολιτεία
στάθηκα για λίγο στη γωνία
χρώματα και λέξεις
θέλω να διαλέξεις
να σου πλέξω να παίξεις
η ζωή αλλάζει
σκύβει στο περβάζι
σ' αγαπώ μου φωνάζει.


αφίλητος - ήταν Μάης


ε ναι λοιπόν, δεν είναι σύμπτωση

Thursday, February 23, 2012

Βαρκάρης ( Ντ' Αρτανιάν)

...ο ντ' Αρτανιάν...

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ντ' Αρτανιάν

Μια γελαστή πρωτομαγιά
την είδα πάνω στα χαρτιά
από χεράκια παιδικά ζωγραφισμένη
και μου ψιθύρισε στ' αυτί
ο ντ' Αρτανιάν μου είσ' εσύ
και κάπου μέσα στις μπογιές είμαι κρυμμένη.

Ήταν η μέρα μας θαρρείς
ο Ήλιος φάνηκε νωρίς
τα μαύρα σύννεφα ζαρώσανε πιο πέρα
τα γλαροπούλια ‘πό ψηλά
κοιτούν τη βάρκα, τα κουπιά
κι ένα δελφίνι κάνει σάλτα στον αέρα.

Χρόνια στο ξύλινο σκαρί
ξαναμαθαίνω τη ζωή
σ' αυλές της θάλασσας και κήπους των κυμάτων
γίνομ' ασπίδα και βροχή
για την ψυχούλα π' οδηγεί
με ούριους άνεμους στις χώρες των θαυμάτων.

Σε μια βαρκούλα με κουπί
ο Ντ' Αρτανιάν με μια μικρή
εξερευνούν τους ουρανούς και τα φεγγάρια
γνωρίζει εκείνη τις στεριές
κι αυτός της βρίσκει ξαστεριές
στα χρόνια που ‘ρχονται να ορίζει τα λιοντάρια.
                
   αφίλητος

...δηλαδή εσύ...

Wednesday, February 22, 2012

Ξωτικά και πανηγύρια

 Μια σταγονίτσα αίμα στην καρδιά μου...







Στο πανηγύρι
(Scarborough fair)

ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά: αφίλητος

Τραβάς κατά το πανηγύρι;
αγριοβότανα και γύρη
στη μνήμη ψάξε την κρυμμένη
εκείνης που 'πα αγαπημένη.

Πουκάμισο λαμπρό να στείλει 
αγριοβότανα και γύρη
χωρίς κλωστή να το κεντήσει
στ' αλήθεια αν μ' έχει αγαπήσει.

Σε μι' άδεια στέρνα να το πλύνει 
αγριοβότανα και γύρη
στεγνή σαν άμμο της ερήμου
αν θέλει να γενεί δική μου.

Σ' αγκαθερό ξερό κλωνάρι 
αγριοβότανα θυμάρι
σε στέρφο λόφο να τ' απλώσει
να μ' αγαπήσει σα στεγνώσει.

Σίδερο κάρβουν' αναμμένα 
αγριοβότανα τριμμένα
κι αφού καλά το σιδερώσει
κοτσίδας πλέξη να του δώσει.

Κι εγώ θα ψάξ' όλο τον κόσμο 
αγριοβότανα και δυόσμο
πράσινο κτήμα να της κάμω
κει π' ο αφρός φιλεί την άμμο.

Κέρας κριού βαθιά θα σύρω 
αγριοβότανα να σπείρω
μισό σπυρί πιπέρι μαύρο
αγάπη στην καρδιά της να 'βρω.

Σαν έρθει ο θέρος, για δρεπάνι 
αγριοβότανα λιβάνι
δέρμα θα βρω να τσελικώσω
αν μ' αγαπήσει θα το νιώσω.

Δως μου παγώνι αν τ' αξίζω 
αγριοβότανα σκορπίζω
φτερά να δέσω τα δεμάτια
να μάθω αν κλαίν τα δυο της μάτια.

Κι αν το πουκάμισο μου φέρει 
αγριοβότανα και φτέρη
στο κτήμα κάτ' απ' το φεγγάρι
θα ξαναγίνουμε ζευγάρι.

Η αγάπη θάματα γυρεύει 
γύρη και βότανα μας κλέβει
μ' αν οι καρδιές δεν κάνουν πίσω
το βράδυ αυτό θα σ’ αγαπήσω. 

Από το "Elfin Knight" στο "Scarborough Fair"

From The "Elfin Knight" to "Scarborough Fair"


Το Scarborough fair είναι μια παραδοσιακή Βρετανική μπαλάντα του 18ου αιώνα. Ο επαναλαμβανόμενος στίχος με τα βότανα (parsley, sage, rosemary and thyme) γράφτηκε τον 19ο αιώνα. Οι ρίζες του τραγουδιού βρίσκονται μάλλον σ’ ένα παλιότερο Σκωτσέζικο τραγούδι το Elfin knight που χρονολογείται τουλάχιστον πίσω στο 1670. Στο βιβλίο: The traditional tunes of the Child ballads (Bertrand Harris Bronson) αναφέρονται 55 μουσικές παραλλαγές πάνω σε πολυάριθμους στίχους που έχουν σωθεί.
 




Στο πανηγύρι (από τη συλλογή: Anna)
 

Plague
Μες στων ψυχών το πανηγύρι
σκορπάς του θυμαριού τη γύρη
μαύρος εκείνος κι όσο τρέχει
μισή χουφτιά σου δεν αντέχει.

Μαύρος τυφλός στον καλπασμό του
μέντας λιβάνι στο χαμό του
αυτού που σπέρνει καλντερίμια
μπροστά σου καίγεται η ασκήμια.

Κι όσοι να πέσουν, άλλοι τόσοι
τ' άνθος σου ψάχνουν να τους σώσει
φίλτρο κι ανάσα μου 'χεις στείλει
τρέχω ξωπίσω σου το δείλι.

Σου 'φερα την πουκαμισιά σου
τι μυτερά που 'ναι τ' αυτιά σου
έλα κοντά μου στο μαγγάνι
κακό κανείς δε θα σου κάνει.

Μπροστά στις πύλες με το στέμμα
στις πλάκες στράγγιζε το αίμα
άφηκες κάτω τα δεμάτια
έλαμψαν ήλιοι μες τα μάτια.

Πουγκί δερμάτινο κι ο ήχος
βογγά ξεσπά, σκορπάει ο γρίφος
μην κάνεις τίποτε! Ετοιμάσου
το πανηγύρι είναι μπροστά σου.

Αντί στο μάγουλο λιθάρι
το χέρι σου για μαξιλάρι
φυλάξου μου 'πες γράφει "ξένο"

κι εγώ διαβάζω "αγαπημένο".

 αφίλητος





 ...και τα όνειρα του τον ξεπέρασαν... 

Tuesday, February 21, 2012

Ντέλης

Ποιός είναι αυτός ρε Ψηλέ δίπλα στον Κούλη;
Α αυτός; Ο Βιτσιόζος.

θυμήσου να πείς... τίποτα

Monday, February 20, 2012

Και λοιπόν;

 Ήθελα πάντα να μ' ακούσει κάποιος
χωρίς να γίνει η πρώτη λέξη μου
σύνθημα μιας ατέλειωτης φλυαρίας.
Ας μου 'λεγε κάποιος σ' ακούω
κι όχι σε καταλαβαίνω.
Κι αυτές οι προστακτικές σας...
Σας είπε κανείς ότι ζητάω λύσεις;
Μα πιο πολύ ποθούσα, ποθούσα λυσσασμένα, κάποιος να μου μιλήσει.
Να μου μιλήσει ώρες πολλές και να μη βγάλω άχνα. Ούτε άχνα.
 
蜘蛛巣城
  Η διαφορά μου
 
Η διαφορά μου απ' τους τυφλούς
είναι που δε μπορώ να δω
μήτε στο φέγγος της ψυχής
μήτε στο φως του λογισμού.

Η διαφορά μου απ' τους λεπρούς
είναι που δέχονται φιλιά
μόλις εγώ φανερωθώ
τα χείλη γίνονται εχθρικά.


Η διαφορά μου απ' τους κουφούς
είναι τα χέρια σου π' ακούν
κι ας τα κοιτώ σαν τη ζωή
για μένα νεύμα δε χωρούν.

Η διαφορά μου απ' τους σαλούς
είναι πως είναι ταπεινοί
και δε ζητούν απ' τα πολλά
που τους τα στέρησε η ζωή.

Η διαφορά μου απ' τα σκυλιά
είναι πως έχουνε καρδιά
δίνουν και παίρνουν κι αγαπούν
κλαίνε, πληγώνονται, πονούν.

 

Η διαφορά μου απ' τις σκιές
είναι το φως που τις χτυπά
κι' εγώ στο βάθος πηγαδιού
σκοτάδι πίσσα κι ερημιά.


Η διαφορά μου απ' τους νεκρούς
είν' το σαράκι που χιμά
σ' αυτούς τη σάρκα πολεμά
σ' εμένα σκάβει την ψυχή.


αφίλητος Γενάρης 2010



έφυγε στ' αλήθεια ο Μακμπέθ...

Ν τ ρ ί ν ν ν ν ν ! ! !


Έλα! Πετάω δεν το ξέρεις;
Είναι κι όλας Αύγουστος
Το τηλεφωνάκι μόνο... πνίγηκε...

Sunday, February 19, 2012

Άντερσεν

Nokia στη θάλασσα...
σε μισό μόλις μέτρο νερό
ο απόλυτος τρόμος

αν άναβα άλλο ένα...

Καλοκαίρι του 2010
σε ψάχνω... σ' αγαπώ...

Saturday, February 18, 2012

Pieper Bayard

Λέξεις

Προτού πλαστούν οι άνθρωποι, προτού ο Ήλιος φέξει
πλούτισεν ο Δημιουργός μ' αύρα την κάθε λέξη
κι αν οι πλασμένοι πρόδωσαν τις αύρες γι αυταπάτη
οι λέξεις τους απόμειναν να τους θυμίζουν κάτι.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:The_Wounded_Angel_-_Hugo_Simberg.jpg?uselang=el
Οι λέξεις είναι φως στη γη και σκοτεινιά συνάμα
είν' η φωτιά της κόλασης και της ζωής το θάμα
στα χείλη σου τη δύναμη την παίρνουν και τη δίνουν
στα σύννεφα σε φτερουγούν μα στο κενό σ' αφήνουν.

Είναι και μια μοναδική μια λέξη πάνω απ' όλες
τις μίζερες τις μέρες μας κάνει γιορτές και σχόλες
γίνετ' ο κόσμος μαγικός καθείς σαν την προφέρει
όμως ποτέ δε μαρτυρά μαζί της τι θα φέρει.

Είναι κι αυτοί που ζήλεψαν τη δύναμη που κρύβει
εύκολα της καρδιάς το φως το έκαμαν παιχνίδι
σαν της αράχνης τον ιστό τυλίγει γύρω σπάγκο
και την ψυχή του καθενός την κάνει σαλτιμπάγκο.

Τις αύρες αν περιφρονάς και θές απλά να παίξεις
των κοπαδιών τα δίποδα συμπαίκτες να διαλέξεις
εκείνους που τελμάτωσαν κουλουριασμένες σαύρες
κι όχι τους λίγους θλιβερούς που νιώθουνε τις αύρες.

Τις νύχτες με πανσέληνο θυμήσου να προσέξεις
για κάτι απόμακρους σαλούς να μη δολώσεις λέξεις
μην τύχει και σ' ονειρευτούν στις αύρες που πλανιούνται
κι εκείνες γίνουν θάνατος σαν κάργες που χτυπιούνται.

Thursday, February 16, 2012

Φίλοι

Γνωρίστε τους φίλους μου.

 

Monday, February 13, 2012

Εν πλω

Εν πλω

Φανταστείτε ένα πλοίο, ένα μεγάλο πλοίο
πως έπεσε σε τρικυμία, μια φοβερή τρικυμία
πως έπαθε ζημιές, πολλές ζημιές.

Φανταστείτε πως πρέπει να επισκευαστεί εν πλω...
Αυτό είναι το Κινουμενο Αστρο...
....υπομονή....