la mirage

..ξέρω πως θα 'ρθεις Ylla...



Σ' Αγαπώ

Σ' αγαπώ και το ξέρω
αν στο πω θα τ' ακούσεις
στης καρδιάς μου τα φώτα
την ψυχή σου θα λούσεις.
Σ' αγαπώ και το ξέρω
αν στο πω θα τ' αντέξεις
θ' αρπαχτείς στα φτερά μας
θα ξεχάσεις τις λέξεις.

Σ' αγαπώ και το νιώθω
σαν με δεις δε θα φύγεις
σ' έχω δει στ' όνειρό μου
την κατάρα να πνίγεις
κι αν σε κάνω θεά μου
και γι’ αυτό δε σε φτάνω
θα σε βρω κάποια μέρα
σ' έναν Όλυμπο επάνω.

Σ' αγαπώ και διστάζω
να χυθώ να σε ψάξω
κι αν μου δείχνεις τ' αστέρι
δεν τολμώ να τ' αδράξω.
Κλείνω πάλι την πόρτα
τα παντζούρια μου κλείνω
μα στον κήπο τα φώτα
σ' αγαπώ και τ' αφήνω.

Ίσως είναι που βγήκα
μες στο φως και φοβάμαι
μήπως δεις τις πληγές μου
και ρωτήσεις που πάμε.
Ίσως είναι που θέλω
να γυρίσω σκιά σου
και τρομάζω να μείνω
να καώ στη φωτιά σου.

Σ΄ αγαπώ στο φεγγάρι
που μου φέγγει τα βράδια
μου χαρίζεις αχτίδες
να κεντώ τα σκοτάδια.
Σ' αγαπώ στ' όνειρό μου
που σε φέρνει κοντά μου
σ' αγαπώ σαν ξυπνήσω
στη φριχτή μοναξιά μου.

Σ' αγαπώ στο ποτάμι
που κυλά μες στο χώμα
είχα πιεί στην πηγή του
και σ' αγάπαγ' ακόμα
το 'χα πει στο βαρκάρη
και με γύρισε πίσω
κι αν δε σ' έβρω, κει κάτω
πες μου πως να γυρίσω;

Σ' αγαπώ γιατί ξέρω
πόσο δε σε γνωρίζω
πόσα χέρια θα κάψω
τα φτερά σου ν' αγγίζω.
Σ' αγαπώ γιατί τρέμω
σαν το φύλλο στ' αγέρι
που ποθεί να το πνίξει
το δικό σου το χέρι.

Σ' αγαπώ σε κουμπάκια
σ' αγαπώ στην οθόνη
στη σιωπή σου που πίνω
και ποτέ δεν τελειώνει.
Στο τηλέφωνο πάνω
που ποτέ δε σηκώνω
σ' αγαπώ στη φωνή σου
που στ' αυτιά μου σκοτώνω.

Σ' αγαπώ στη στολή μου
που κρατά τον αέρα
να φοβάμαι ν' ανοίξω
να βρεθώ στον αιθέρα.
Σ' αγαπώ στους φακούς μου
και στα πρίσματα πάνω
αγαπώ τις εικόνες
μα τη σάρκα δε φτάνω.

Σ' αγαπώ στα φτερά σου
που τα κρύβεις τη μέρα
όταν πέφτεις στο δρόμο
σαν πετάς στον αέρα.
Σ' αγαπώ στο φιλί σου
που το δίνεις με πάθος
με γραμμούλες και χρώμα
κι ας γνωρίζω το λάθος.

Σ' αγαπώ στον καπνό σου
που με πνίγει ένα βράδυ
στων αυτιών μου τις μύτες
που σ' ακούν στο σκοτάδι.
Σ' αγαπώ γι’ αυτό φύγε
σ' αγαπώ στο μαχαίρι
στη φαρέτρα που κρύβω
και μ' απλώνεις το χέρι.

Σ' αγαπώ γιατί πέφτεις
γιατί δίνεσ' ακόμα
στα σκαλιά και στα πάρκα
στης ασφάλτου το χρώμα.
Σ' αγαπώ στο φαρμάκι
στο στυφό σου το στόμα
σ' αγαπώ για το δάκρυ
πάνω στ' άψυχο σώμα.

Σ' αγαπώ στην οργή σου
που τυφλό με φωνάζει
στον κυκλώνα σου μέσα
στη βροχή, στο χαλάζι.
Σ' αγαπώ στη χωσιά μου
καρτερώντας τους δράκους
σαν τρομάξουν τη μάνα
να ματώσω μπροστά τους.
 
Σ' αγαπώ σαν αγρίμι
και τα πάντα θα δώσω
στης καρδιάς μου τα βάθη
τις νυχιές σου να νιώσω
κι αν κυλά μεταξύ μας
ένα μαύρο ποτάμι
με το αίμα θα βάψω
το πηχτό του κατράμι.

Αγαπώ τις οπλές σου
που στο μύθο καλπάζουν
θα κοπούν στο σπαθί μου
θηρευτές που σε σκιάζουν.
Μ’ αν στα μάτια με βλέπεις
και το μίσος σου πνίγεις
κάποια μέρα θα πέσω
κι έτσι πάλι θα φύγεις.

Σ' αγαπούσ' από τότε
που ξεκίνησ' ο χρόνος
έχω μάθει ν' αντέχω
το ξημέρωμα μόνος
κι αν το πάθος μου πνίγω
την καρδιά μου σπαράζω
σε μιαν έρημο μέσα
σ' α γ α π ώ σου φωνάζω.

Σ' αγαπώ και σε βρίσκω
σ' ένα κρύφιο σοκάκι
ο χλωμός πατριάρχης
σ' έχει γράψει στιχάκι
κι αν χωνέψαν οι αγγέλοι
στων ανθρώπων το σώμα
τ' ουρανού ταξιδιώτες
ίσως μείναμε ακόμα.

Σ’ αγαπώ και λυπάμαι
που θα φύγω πριν φέξει
μα καθώς θα κοιμάσαι
ίσως στείλω τη λέξη
κι όταν πιάνουν βροχούλες
θα σου φτιάχνω μια ρίμα
με γλυκές κουβεντούλες
στα φτερά και στο κύμα.

   

...η θα 'ρθω...