Friday, June 15, 2012

Hailstones




Λάζαρος

Ένα γέλιο βασίλεψε
κι η σιωπή με τρομάζει
μεσημέρι το ζήλεψε
στο γιαπί το χαλάζι.

 
15-6-2011
Μπράτσα τρέξαν, παλέψανε
σε μιαν άνιση μάχη
οι ελπίδες στερέψανε
κάποιος κόπηκε στάχυ.


Ένα γέλιο σαλπάρισε
κι ο νοτιάς το ' χει αρπάξει
χελιδόνι πετάρισε
πίσω δε θα κοιτάξει.


Μόν' η Λάχεση γύρισε
να χτυπά το κουδούνι
μαύρη πίσσα πλημμύρισε
στην αυλή στο καντούνι.


Ένα γέλιο που σώθηκε
θέλ' η γη συντροφιά της
κι η σελήνη διπλώθηκε

να κρυφτεί στη σκιά της.

Το θυμάμαι ξεχύνονταν
απ' τα μαύρα τα γένια
στις κολώνες τυλίγονταν
σαν κισσός σα γαρδένια.



...καλό ταξίδι...

1 comment:

Unknown said...

..μόνο η Λάχεση γυρίζει πάντα..
..ο αναπότρεπτος νόμος της ειμαρμένης..

*******