gallop

Ιδιότροπα άλογα (Βλαντιμίρ Βισότσκι) 1972

Ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά

αφίλητος

Σε μιαν άκρη αιώνιου τοίχου στα ριζά που σβήνει ο βράχος

μαστιγώνω τ' άλογά μου να καλπάσουν πλάι στο χάος

σ' αδειανά πλεμόνια χύνω άνεμου κι ομίχλης πιώμα

στου θανάτου το πηγάδι γίνετ' η ψυχή μου λιώμα.

Ξεκουράστε τις οπλές σας, ποιά φωνή σας φοβερίζει

μη τ' ακούτε το καμτσίκι σαν τ' αγέρι που σφυρίζει

άτια ζόρικα μου τύχαν το γινάτι κάνουν φίλο

με τραβούν απ' τη ζωή μου κι έχω στίχους ν' απαγγείλω.

Τ' άλογα θα ξεδιψάσω

τη στιγμούλα να προφτάσω

της στερνής μου ρίμας φίλος

θα σταθώ μπροστά στο χείλος.

Θα χαθώ, φτερό π' ανέμοι κάποιας θύελλας θα δείρουν

μ' άρμα σε χιονοστιβάδα μιαν αυγούλα θα με σύρουν

στο στερνό καλύβι δείχνει της ζωής το μονοπάτι

πιο σιγά, βραδυπορήστε κι ας φαντάζει σαν παλάτι.

Ξεκουράστε τις οπλές σας, ποιά φωνή σας φοβερίζει

κι ας πασχίζει το καμτσίκι, το ρυθμό μην καθορίζει

άτια ζόρικα μου τύχαν το γινάτι κάνουν φίλο

με τραβούν απ' τη ζωή μου κι έχω στίχους ν' απαγγείλω.

Τ' άλογα θα ξεδιψάσω

τη στιγμούλα να προφτάσω

της στερνής μου ρίμας φίλος

θα σταθώ μπροστά στο χείλος.

Φτάσαμε στη θεία αγκάλη π' αυστηρά το χρόνο ορίζει

κι η οργή σ' αγγέλων νότες αντηχεί και με φοβίζει

σαν καμπάνα μανιασμένη που συντάραξε το κλάμα

σαν φωνή μεσ' απ' τα στήθια, σταματήστε μ' ένα θάμα.

Ξεκουράστε τις οπλές σας, ποιά φωνή σας φοβερίζει

στέρεψαν τα παρακάλια, ποιός φτερά σε σας χαρίζει

άτια ζόρικα μου τύχαν το γινάτι κάνουν φίλο

στη ζωή που μένει πίσω το τραγούδι μου θα στείλω.

Τ' άλογα θα ξεδιψάσω

τη στιγμούλα να προφτάσω

της στερνής μου ρίμας φίλος

θα σταθώ μπροστά στο χείλος.

Τ' άλογα θα ξεδιψάσω

τη στιγμούλα να προφτάσω

σα μιας ρίμας έστω φίλος

μια στιγμή μπροστά στο χείλος.

Кони привередливые (Владимир Высоцкий) 1972

Вдоль обрыва, по-над пропастью, по самому по краю

Я коней своих нагайкою стегаю, погоняю...

Что-то воздуху мне мало — ветер пью, туман глотаю...

Чую с гибельным восторгом: пропадаю, пропадаю!

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!

Вы тугую не слушайте плеть!

Но что-то кони мне попались привередливые —

И дожить не успел, мне допеть не успеть.

Я коней напою,

я куплет допою —

Хоть мгновенье ещё постою

на краю...

Сгину я — меня пушинкой ураган сметёт с ладони,

И в санях меня галопом повлекут по снегу утром...

Вы на шаг неторопливый перейдите, мои кони,

Хоть немного, но продлите путь к последнему приюту!

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!

Не указчики вам кнут и плеть!

Но что-то кони мне попались привередливые —

И дожить не успел, мне допеть не успеть.

Я коней напою,

я куплет допою —

Хоть мгновенье ещё постою

на краю...

Мы успели: в гости к Богу не бывает опозданий.

Так что ж там ангелы поют такими злыми голосами?!

Или это колокольчик весь зашёлся от рыданий,

Или я кричу коням, чтоб не несли так быстро сани?!

Чуть помедленнее, кони, чуть помедленнее!

Умоляю вас вскачь не лететь!

Но что-то кони мне попались привередливые...

Коль дожить не успел, так хотя бы — допеть!

Я коней напою,

я куплет допою —

Хоть мгновенье ещё постою

на краю...

...θα σας πω μια μέρα για το μαύρο μου άλογο...