Terminal velocity

Στ' αλήθεια δε σκεφτόμουν Γιάννη Ρίτσο,

αν έγινε κάτι είναι ακούσιο.

Κλωστή

Στο πέσιμο μου το βαθύ
μ’ άρπαξε ξάφνου μια κλωστή
και με στριφογυρίζει
εκεί που σφίγγει και πονά
και για δικό της με τραβά
εκεί ξεφτά και τρίζει.

Ξεστρίβει, σφίγγεται ζερβά
και μου ματώνει την καρδιά
στου θάνατου το μαύρο
κι έπειτ’ αντίθετα γυρνώ
κι αυτό το μαύρο τ’ αγαπώ
κι αιτία ψάχνω να ‘βρω.

Κι ότε γυρίσω τις βραδιές
απ’ τις παλαίστρες τις παλιές
με πονεμένα χέρια
κοιτώ ψηλά προς την κλωστή
εκεί που χάνετ’ η αρχή
εκεί που ζουν τ’ αστέρια.

Πίσ’ απ’ το μαύρο της νυχτιάς
φυσά ένας άλικος βοριάς
γλιστρά βαθιά το κήτος
κι αν στα στενά, δε φοβηθώ
δόντια και στόματα και μπω
θα ‘ναι η κλωστή μου μίτος.

Στο πέσιμο μου το βαθύ
παίζει θαρρείς μια μουσική
στις νότες λέξεις κρύβει
μου λέει θα σβήσω σαν πιαστώ
μου λέει να πέφτω να σωθώ
και το μυαλό μου στίβει.

αφίλητος

...το καλό μ' Εκείνον είναι πως πάντα έρχεται...

...ποτέ δε φεύγει...