Σβήστρες και μολύβια

...βρωμάω αλλά δεν είμαι πρόβατο...

Ποιό κουμπάκι είναι;

Αριστερό η δεξί;

Έσβησε...

Χάρη

Απόψε ζήτησα μια χάρη
κι έγινε σκιάχτρο το φεγγάρι
γέμισε τη νυχτιά μου δίνες
το ‘κλεισα πίσω απ’ τις κουρτίνες.

Έφυγε ο Πήγασος το δείλι
μου ‘κλεψε λόγια που ‘χες στείλει
πήρε τα μάτια τους αχάτες
τρόχαλα μου ‘σπειρε τις στράτες.

Μέσα στ’ ανήλιο μου τ' αρμάρι
είχα κρυμμένο τ’ ανοιγάρι
κι όπως γυρνά στην κλειδωνιά του
με πασπαλίζει τη σκουριά του.

Το ‘ στριψα μια πριν από χρόνια
και ξεχυθήκαν τα τελώνια
τρίζει του χρόνου το ντουλάπι
στην Τροία δε μιλούν γι’ αγάπη.

Απόψε ζήτησα μια χάρη
στα μάτια που ‘βλεπε τον Πάρη
να μην κοιτάξει τρομαγμένη
και δει το φάντασμα η Ελένη.

Να μείνει πίσω να νομίζει
να χάνει τάχα, να κερδίζει
κι εγώ να μείνω αράδες λίγες
στρωμένες σε γαλάζιες ρίγες.

Να ‘ρθει ο βοριάς και να σαρώσει
φιλιά και χάδια που ‘χε δώσει
να ‘ρθει η βροχή να τα ξεπλύνει
και γι’ αύριο τίποτα μη μείνει.

Να γίνει κάτι αυτό το βράδυ
και να νικήσει το σκοτάδι
να πάψουν να κοιτούν θλιμμένα
δυο μάτια που ‘ρθαν απ’ τα ξένα.

Απόψε ζήτησα μια χάρη
που μου χρωστά το μαξιλάρι
ήρθαν οι φίλοι που ‘χω χάσει
κι Εκείνος μ’ έχει πια ξεχάσει.

αφίλητος

...θέλω να ζητήσω

όχι χάρη όμως...