contractors

...όχι δεν έχω... κανείς μας δεν είχε ποτέ.

Τα σχέδια όμως δεν τα 'κανα μόνος.

Αν υπάρχουμε, είναι κακή δικαιολογία

για τι διαλέξατε...

  Adieu

  Και να που κρύφτηκα ξανά
  σε μονοπάτια σιωπηλά
  να μη με καταλάβουν
  αφού δεν είμαι σαν αυτούς
  που δεν ακούν τους στεναγμούς
  και τρέχουν να προλάβουν.

  Και να που έφτασ' η στιγμή
  που θα 'ταν το λεπτό βαρύ
  κι η ζυγαριά σου γέρνει
  χιμάει το ψέμα ξαφνικά
  παίρνει σκοτώνει τα φιλιά
  και την ψυχή μου παίρνει.

  Και να τα φώτα τα χλωμά
  κίτρινο βάφουν στη νυχτιά
  το βούρκωμα στα μάτια
  φθάνει επιτέλους το φιλί
  και την καρδούλα την τρελή
  μου τη σκορπά κομμάτια.

  Θα ψάχνω πάλι για να βρω
  αυτόν που ορίζει ως που πατώ
  και δε λυγά στο ψέμα
  σε ποιο στενό με καρτερά
  κι έχει της λήθης τα φτερά
  και της σιωπής το βλέμμα.

  Ψηλά ποτέ δε θα κοιτώ
  δε θα μιλώ στον ουρανό
  αστέρια να μου φέρει
  τ' όνειρο θα 'ναι μια αγκαλιά
  για να μου λέει πως μ' αγαπά
  κάποια που δε με ξέρει.

  Κι όταν πεθαίνω τις αυγές
  τις λίγες μέρες τις βουβές
  για συντροφιά μου θα 'χω
  τ' άλογο τούτο το μικρό
  που δε μ' ακούει σαν του μιλώ
  και δε γυρνά μονάχο.

...σκοτώθηκε και το μικρό μου άλογο...