Μια σταγονίτσα αίμα στην καρδιά μου...
Στο πανηγύρι (Scarborough fair)
ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά: αφίλητος
Τραβάς κατά το πανηγύρι;
αγριοβότανα και γύρη
στη μνήμη ψάξε την κρυμμένη
εκείνης που 'πα αγαπημένη.
Πουκάμισο λαμπρό να στείλει
αγριοβότανα και γύρη
χωρίς κλωστή να το κεντήσει
στ' αλήθεια αν μ' έχει αγαπήσει.
Σε μι' άδεια στέρνα να το πλύνει
αγριοβότανα και γύρη
στεγνή σαν άμμο της ερήμου
αν θέλει να γενεί δική μου.
Σ' αγκαθερό ξερό κλωνάρι
αγριοβότανα θυμάρι
σε στέρφο λόφο να τ' απλώσει
να μ' αγαπήσει σα στεγνώσει.
Σίδερο κάρβουν' αναμμένα
αγριοβότανα τριμμένα
κι αφού καλά το σιδερώσει
κοτσίδας πλέξη να του δώσει.
Κι εγώ θα ψάξ' όλο τον κόσμο
αγριοβότανα και δυόσμο
πράσινο κτήμα να της κάμω
κει π' ο αφρός φιλεί την άμμο.
Κέρας κριού βαθιά θα σύρω
αγριοβότανα να σπείρω
μισό σπυρί πιπέρι μαύρο
αγάπη στην καρδιά της να 'βρω.
Σαν έρθει ο θέρος, για δρεπάνι
αγριοβότανα λιβάνι
δέρμα θα βρω να τσελικώσω
αν μ' αγαπήσει θα το νιώσω.
Δως μου παγώνι αν τ' αξίζω
αγριοβότανα σκορπίζω
φτερά να δέσω τα δεμάτια
να μάθω αν κλαίν τα δυο της μάτια.
Κι αν το πουκάμισο μου φέρει
αγριοβότανα και φτέρη
στο κτήμα κάτ' απ' το φεγγάρι
θα ξαναγίνουμε ζευγάρι.
Η αγάπη θάματα γυρεύει
γύρη και βότανα μας κλέβει
μ' αν οι καρδιές δεν κάνουν πίσω
το βράδυ αυτό θα σ’ αγαπήσω.
Από το "Elfin Knight" στο "Scarborough Fair"
From The "Elfin Knight" to "Scarborough Fair"
Το Scarborough fair είναι μια παραδοσιακή Βρετανική μπαλάντα του 18ου αιώνα. Ο επαναλαμβανόμενος στίχος με τα βότανα (parsley, sage, rosemary and thyme) γράφτηκε τον 19ο αιώνα. Οι ρίζες του τραγουδιού βρίσκονται μάλλον σ’ ένα παλιότερο Σκωτσέζικο τραγούδι το Elfin knight που χρονολογείται τουλάχιστον πίσω στο 1670. Στο βιβλίο: The traditional tunes of the Child ballads (Bertrand Harris Bronson) αναφέρονται 55 μουσικές παραλλαγές πάνω σε πολυάριθμους στίχους που έχουν σωθεί.
 |
| Plague |
σκορπάς του θυμαριού τη γύρη
μαύρος εκείνος κι όσο τρέχει
μισή χουφτιά σου δεν αντέχει.
Μαύρος τυφλός στον καλπασμό του
μέντας λιβάνι στο χαμό του
αυτού που σπέρνει καλντερίμια
μπροστά σου καίγεται η ασκήμια.
Κι όσοι να πέσουν, άλλοι τόσοι
τ' άνθος σου ψάχνουν να τους σώσει
φίλτρο κι ανάσα μου 'χεις στείλει
τρέχω ξωπίσω σου το δείλι.
Σου 'φερα την πουκαμισιά σου
τι μυτερά που 'ναι τ' αυτιά σου
έλα κοντά μου στο μαγγάνι
κακό κανείς δε θα σου κάνει.
Μπροστά στις πύλες με το στέμμα
στις πλάκες στράγγιζε το αίμα
άφηκες κάτω τα δεμάτια
έλαμψαν ήλιοι μες τα μάτια.
Πουγκί δερμάτινο κι ο ήχος
βογγά ξεσπά, σκορπάει ο γρίφος
μην κάνεις τίποτε! Ετοιμάσου
το πανηγύρι είναι μπροστά σου.
Αντί στο μάγουλο λιθάρι
το χέρι σου για μαξιλάρι
φυλάξου μου 'πες γράφει "ξένο"
κι εγώ διαβάζω "αγαπημένο".
αφίλητος
No comments:
Post a Comment