...ο ντ' Αρτανιάν...
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μια γελαστή πρωτομαγιά την είδα πάνω στα χαρτιά
από χεράκια παιδικά ζωγραφισμένη
και μου ψιθύρισε στ' αυτί
ο ντ' Αρτανιάν μου είσ' εσύ
και κάπου μέσα στις μπογιές είμαι κρυμμένη.
Ήταν η μέρα μας θαρρείς
ο Ήλιος φάνηκε νωρίς
τα μαύρα σύννεφα ζαρώσανε πιο πέρα
τα γλαροπούλια ‘πό ψηλά
κοιτούν τη βάρκα, τα κουπιά
κι ένα δελφίνι κάνει σάλτα στον αέρα.
Χρόνια στο ξύλινο σκαρί
ξαναμαθαίνω τη ζωή
σ' αυλές της θάλασσας και κήπους των κυμάτων
γίνομ' ασπίδα και βροχή
για την ψυχούλα π' οδηγεί
με ούριους άνεμους στις χώρες των θαυμάτων.
Σε μια βαρκούλα με κουπί
ο Ντ' Αρτανιάν με μια μικρή
εξερευνούν τους ουρανούς και τα φεγγάρια
γνωρίζει εκείνη τις στεριές
κι αυτός της βρίσκει ξαστεριές
στα χρόνια που ‘ρχονται να ορίζει τα λιοντάρια.
αφίλητος
...δηλαδή εσύ...
No comments:
Post a Comment