Κενό

...και βέβαια δε θα 'πεφτα μαζί σου...

Maria Spelterini 1876

Η γέφυρα μου

Η γέφυρα μου είν’ ένα νήμα
ποια μάγια μ’ άφησαν στη μέση
κάτω βαθιά λυσσάει το κύμα
το στόμ’ ανοίγει σ’ όποιον πέσει.

Η γέφυρα μου είν’ ένας σπάγκος
ο χρόνος πάνω του που τρέχει
πηδώ κι εγώ σα σαλτιμπάγκος
μα δε γκρεμίζει και μ’ αντέχει.

Σ’ ένα γεφύρι, σε μιαν άκρη
είδα κι εσένα να κρατιέσαι
στα μάτια κρύσταλλο το δάκρυ
κι απ’ το Βοριά να μη νικιέσαι.

Έτρεχα τότε να προφτάσω
κι είχα ένα ξίφος σκουριασμένο
το μαύρο ιππότη μήπως χάσω
μήπως δε μ’ έβρει κουρασμένο.

Κι ακόμα τώρα που σε φτάνω
δεν το μπορώ να σε μαντέψω
ποιο λάθος έπρεπε να κάνω
ποιο ψέμα πρέπει να πιστέψω.

Άνοιξη μέσα στο Χειμώνα
ένας Νοτιάς να μη βουρκώνει
είμαι στο μάτι του κυκλώνα
κι έχω στα χέρια μι’ ανεμώνη.

Μας βλέπει τάχα το ποτάμι;
θέλω σφιχτά να σε κρατήσω
είχα μου φάνηκε αποκάμει
κοίτα καλά, θα περπατήσω.

Ξέρω, μπορώ να καταφέρω
στο χάος να χυθώ σα βέλος
μον’ αν θα σ’ άφηνα δεν ξέρω
η θα σ’ αγκάλιαζα στο τέλος.

αφίλητος

...ξέρω...