Ρομφαίες

...θα μ' έπαιρνες εκεί;

Στο βάλτο

Άλλο δυο πόδια μοναχά κι άλλο φτερούγες
γελάς με πάθος, βγήκ’ ο χάροντας στις ρούγες
τα τείχη κλείσαν κι όσοι απόμειναν στην πόλη
τα σπίτι’ αφήσαν τους θερίζει μια πανώλη.

Μου ‘χεις χαρίσει σε καράβι το τιμόνι
τρυπάω το δέρμα μια σουβλιά γιατ’ ήρθες μόνη
κι ενώ δε νιώθω το πηδάλι να κρατήσω
ανοίγεις φλόκο και την τάρα ρίχνεις πίσω.

Δείξε μου, μέσα στον εξάντα, τις Πλειάδες
στο βάλτο κύματα ξεσπούν οργιές χιλιάδες
φάρο σε βλέπω στο Μυστρά, είτα σε χάνω
κομμάτια γίνετ’ η Αργώ πάνω στην άμμο.

Κάθε σου λέξη δυο καμπάνες του θανάτου
χίλιες ψυχές με λύσσα σπρώχνονται σιμά του
καθώς μιλάς σ’ αυτόν που μοιάζει, μα σε βλέπει
και σε ζητά έξ’ απ’ τις μάχες και τα έπη.

αφίλητος

...των αρχαγγέλων το σπαθί...