Φλας

...κοίτα πιο πάνω... η πιο κάτω...

Ντεσιμπέλ

Ψιθυριστά, να μη τρομάξουν

μιλάς σ' εκείνους που πονούν

κι αυτοί που ξέρουν να σε ψάξουν

βλέπουν καλά και δε μιλούν.

Έρχεσαι, φεύγεις ποιος το ξέρει

γλιστράς κι αφήνεις ζωγραφιές

μ' αυτό το ξένο σου το χέρι

δικές σου γίνονται οι καρδιές.

Κι όποιος τολμά να σ' αντικρίσει

λύνει το γρίφο της Βαβέλ

είν' η σεμνότητα μια βρύση

πέρ' από φλας και ντεσιμπέλ.

Πουλιά σε φέρνουν κουρασμένα

όπως και μένα έναν καιρό

στις λέξεις πέρασα καδένα

για το λαιμό σου φυλαχτό.

αφίλητος 2010

λιτά...